" enkele uren op Isabella"

Zoals ik al had beloofd, het verslag van een middag struinen aan het Isabellakanaal.

Met behulp van streetview van Google maps, was ik achter wat mooie plekken gekomen. Op streetview zag ik een plek met verschillende duikertjes en ik dacht: " Karper." Aan vrouwlief gevraagd of ze blikjes mais mee wilde nemen, ik had nog ergens karperpellets liggen en wat droogvoer, wat ik er altijd een beetje bij doe, ook doe ik er altijd hennep bij. Soms wat kattebrokken, anyway, alles waarvan ik denk dat het een goed stinkspoor achterlaat. Ik doe dit allemaal in een emmer en gaan. Tot dat ik er achterkwam dat ik geen droogvoer meer had, klote! Maar ja, dan maar naar de plaatselijke Faunaland in Axel.

Deze heeft een hengelsport afdeling waar je wat benodigdheden kan kopen voor op de karper. Eindelijk, auto volgeladen. Bewapend met mijn Jack Hilton en een Daiwa RD1650 met een 2800 lijn, een landingsnet, rugzak met thee en brood, klein materiaal en een onthaakmat opweg naar mijn stek, Isabella. Zeeuws-Vlaander is erg mooi om te wonen, het enigste wat frustreert is dat wij afhankelijk zijn van een draaibrug. Je voelt m, al aankomen. Je staat er weer voor met je goed gedrag en moet een halfuur wachten. Je zit je dan op te vreten want elke minuut voor de brug is een minuut minder karper. Oke je kan door, lang wachten tot dat alles in beweging is. Na enige tijd zoeken in de polder van Biervliet was ik er dan eindelijk. Je kan er voor kiezen om gelijk alles in het water te gooien en gaan zitten wachten, maar ja, een penvisser zal geen penvisser zijn zonder eerst de ambiance op te snuiven door eerst eens goed rond te kijken, een lekker bakje thee of koffie erbij, rustig wat " hotspots" uitzoeken, peilen en vervolgens voeren. Ik doe het niet zuinig meestal 2 a 3 handen met voer. Ik laat deze dan 10 a 15 minuten met rust. En dan, dan gaan we lekker vissen. Ik had vandaag gekozen voor een vrij lange pen, 1 loodje van 6 gram op 10 centimeter afstand van de haak met hair. Ik weet niet wat het is maar, als penvisser voel en zie je dat er iets gebeurt onder water, het leeft als het ware. Het vertrouwen neemt toe, en dan, trillingen rond de pen. Kleine schokjes, een wegloper, je denkt: " zal ik slaan of was dat een lijnzwemmer?" Je wacht en dan zie je nog meer schokjes, en ineens BAM, de pen scheert weg onder water, slaan, je hengel krom, je voelt het contact met de vis. Its game on. Na enige tijd zie je de vis boven komen, hij slaat nog met zijn staart als laatste vluchtpoging. Helaas pindakaas. " leuke schub van 4 a 5 kilootjes, vol met kuit en klaar voor de paai" Ik ga hier zeker nog eens terug komen als het water warmer is en het waterpeil een halve meter hoger is dan nu. Helaas is het bij deze ene schub gebleven, maar vis is vis. Ik ben content.